Ayrılıq da gözəldir

Ayrılıq da gözəldir.

Təsadüfən onu gördüm. Əlim, ayağım, səsim, nəfəsim buz kəsdi. 
Nə yaman dəyişmişdi, gözlərində yandığım qadın,
Nə qədər dəyişmişdi, ölümünə sevdiyim qadın.
Donub qalmışdım. “Axı belə olmamalı idi”.
Əslində, qəlbimlə ona qaçan mən ayaqlarımla bir addım belə gedə bilməmişdim. Özü gəldi, yaxınlaşdı.
– Salam, Nəzrin necəsən?
– Salam, gördüyün kimi, sən?
Necə ola bilərdim ki? Nəzrin çox çəki itirmişdi. Saçları çox qısalmışdı, deyəsən, heç öz saçları da deyildi. Qışın qış vaxtı qısa qol geyinən qız iyul ayında uzun qol köynək, şalvar və pencək geyinmişdi. Nə deyəcəyimi bilmirdim. Bir az susandan sonra danışmaq qərarına gəldim. 
– Gəl keçək, oturaq bir kənarda.
Oturduq. Gözlərini qaçırırdı məndən. Ürəyi dolu idi, gözləri isə boş.