Böyük alman filosofu Fridrix Niçenin (1844-1900) yaradıcılığı 3 dövrü əhatə edir. Üçüncü dövrdə o, (1883-1888) “Zərdüşt belə söyl­ədi”, “Xeyir və şərin o tərəfində” və s. əsərlərini yazır. “Zərdüşt belə söylədi” əsəri filosofun ən mühüm əsəri sayılır. Formasına və məzmununa görə bu əsər fəlsəfi əsərə oxşamır. Adə­tən ədəbiyyatı peşə və fiksiya növlərinə böləndə fəlsəfi əsər­lə­ri peşə ədəbiyyatına daxil edirlər. Fəlsəfə fiksiya olmaq istəmir. Pla­ton fiksiya olan mifik ədəbiyyata qarşı məntiqi ədəbiyyatı qo­yur­du. Məntiqi düşüncə həqiqətə gedən yolu müəyyənləşdirir. F.Niçenin “Zərdüşt belə söylədi” əsərini fiktiv ədəbiyyata aid etmək olar. Zərdüşt düşünülmüş obrazdır. Onun adı Şərqdə müdriklik təlimilə bağlıdır, onun fəlsəfəsində məntiqi arqumentdən çox müdriklik var və bu müdrikliyi o, aforistik yolla elan edir. Bəs F. Niçe niyə ona əl atır? İki minillik tarixi olan Qərb fəlsəfəsini qoyub F.Niçe niyə məhz Sokratdan əvvəlki dövrə gedib çıxır. F.Niçe həqiqəti bu yolla vaxtın və zamanın fövqündə duran bir şey kimi götürür. Ancaq bu yolla onu tapmaq olar. Məsələn, ədalətlik ideyası dildən kənara çıxmaqla həqiqətə qovuşur.