EN
Bu kitabı ömrünün son illərində “Təbriz”
deyib onu görmək istəyib görə bilməyən və bütün mənəvi
dünyamın formalaşmasında əvəzsiz rol oynayan
Atama həsr edirəm. Ruhun şad olsun.
“Əfşan” səpən, saçan, səpələyən mənalarını daşıyır.
Dünyada iki İran var – biri dünyaya tanıdılan, biri
də gerçəkdə olan İran. Özümə səfər və ilk tək səyahətim
gerçəkdə olan İrana oldu, kilometrlərə uzanan möhtəşəm
yollara yayıldı. Bu səbəbdən “bir gün qızım olarsa, adını
Əfşan qoyacam” arzumu kilometrlərə səpələnərək
məni özümə, tariximizə, mədəniyyətimizə səfər etdirən
səfərimin xatirələri ilə gerçəkləşdirirəm.
Kitabdan sitatlar:
"Bizdən çox şey var o coğrafiyada. İstər soydaşlarımız olsun, istərsə də böyük kilometrlərə "səpələnmiş" mədəni irs olsun."
"Coğrafi məkanın fərqi yoxdur əslində. Dünyanın hər yerində uşaqlar xoşbəxt və firəvan olsunlar, qızlarsa bu xoşbəxtliyi daha çox dadsınlar".
"Gözləmədiyimiz gözəllikləri yaşamaq elə yaşana biləcək ən gözəl bir hədiyyədir"
"Təbriz dərin bir nəfəs almaq istəyir elə bil. Amma bir yerdə ciyərində tıxanma hiss edilir. Onu nə qədər açıq zehinlə gəzmək istəsəm də beyni düşündürən suallarsız mümkün olmadı. Düşünürəm bu, şəhərə səfər edən hər bir insanda baş qaldıran bir duyğudur".
"Gözəl səfərdəsən. Təksən. Amma ruhunda mən varam və sənin ruhunla mən də ziyarət etmiş olacam".
