EN
Xoşbəxt uşaq – valideynilə körpə arasında yaranan məhəbbətin, nizamlı və ardıcıl ünsiyyətin məhsuludur. Körpə ilə ana-ata arasındaki ünsiyyətin düzgün qurulması, uşağın intellektual səviyyəsinin inkişafı üçün çox böyük əhəmiyyət daşıyır. Təzə anadan olmuş körpə ağlamaqla, mızıldanmaqla, habelə əl-ayaq hərəkətləri vasitəsilə valideynlərinə öz tələbatlarını çatdırmağa çalışır. Valideynlər də öz növbəsində xüsusi qayğıkeşlik və məhəbbət hissləri ilə bu tələbata cavab verirlər. Qlsa bir zaman kəsiyində körpələr öz təlabatlarını daha aydın şəkildə çatdırmağı, valideynlər isə onu daha yaxşı başa düşməyi öyrənirlər. Körpədə “Mən bu dünyaya, bu insanlara inanıram, bura mənim üçün etibarlı yerdir, mən burada sevilirəm” kimi fikirlər formalaşmağa başlayır.
Təlabatları qayğı və məmnuniyyətlə qarşılandığı, hər inkişaf dövrünə (hamiləlik, doğuşdan dərhal sonra, körpəlik və s.) hörmət və mərhəmətlə yanaşıldığı hallarda körpə yatmaq, yemək, oyun seçimi etmək kimi məsələlərdə ilk addımlarını müstəqil olaraq atır. Valideynləri tərəfindən körpə vaxtdan təkbaşına yatmağa məcbur edilməyən, ağladığında həmişə qayğı, diqqət və məhəbbət görən uşaqlar, həyatın müxtəlif şəraitlərində dözümlülük, müstəqillik, düzgün qərar qəbuletmə qabiliyyəti və bacarığı nümayiş etdirirlər.
Yuxarıda qeyd edilən tərzdə tərbiyə alan körpələr böyüdükdə qəzəb stress keçirməyən, mərhəmətli, bölüşməyi bacaran, hər cür əməkdaşlığa hazır, güzəştə gedə bilən, parlaq insanlara çevrilirlər. Güclü əzm və inamla həyat yolunda addımlayırlar və fəal şəxsiyyət kimi cəmiyyətə gözəl töhfələr verirlər. Ən mühümü isə pəs vərdişlərə maraq göstərməyən, güc tətbiqindən uzaq şəxsiyyətlər kimi formalaşırlar.