Yalquzaq

Zahirən Harri Haller nəzakətli, savadlı insan təəssüratı bağışlayır. Əslində isə, o – Yalquzaqdır: ipə-sapa yatmaz, eqosentrik tipdir, cəmiyyətdən təcrid olunub və müasir dövrə nifrət edir. Ancaq mizantrop Haller aralarında Motsart, Qöte və cazibədar Herminenin də olduğu yu­xu­yabənzər görüşlər keçirir. Bu görüşlər onda mənəvi, ruhani bir dəyişikliyə gətirib çıxarır.
İntellekt və incə zövqü ilə, eyni zamanda instinkt, şəhvət və arzuları ilə yarıminsan, yarımcanavar olan bu parlaq, hibrid personaj 1960-cı illərin kontr-mədəniyyətinin simvolu idi və həmin dövrün üsyankar nəslinin ovqatını çox gözəl ifadə edirdi. “Yalquzaq” indi də yadlaşmanın, bağışlanmanın və dünyada öz yerini tapmağın hekayəsi hesab olunur.