Lüzumsuz Adam

[Sait Faik’e] geceleri sinemalarda rastlardım. Tanışmazdık.
Sinemanın ön sıralarına oturur, koltuğuna iyice gömülürdü.
Koyu yeşil bir pardösüsü, çok dar kenarlı, kafasının birazüstünde kalan kahverengi bir şapkası vardı. Sinema dönüşüdalgın, Beyoğlu’nun gece yarısı kalabalığına dalar, çekergiderdi. Sinemada bulunanlar arasında bu gedikli birincimevki müşterisinin yazısını okuyan var mıdır acaba, diye çokdüşünmüşümdür. Kuşkusuz, yoktu. Sait Faik, edebiyattanhoşlanacak bir okur topluluğunu hazır bulan talihliyazarlardan değildi. Okurunu yetiştiren, eğiten, okuruylabirlikte oluşan bir yazardı. Gerçek talihinin de bu olduğusöylenemez miydi?”